Θ. Ι. Ζιάκας, Απάντηση στο Στέλιο Ράμφο

 Από το ιστολόγιο "Πέρα απο το άτομο"

Σάββατο, 26 Φεβρουαρίου 2011

Θ. Ι. Ζιάκας, Απάντηση στο Στέλιο Ράμφο

πηγή: Άρδην τ. 19 - 20, Απρίλιος - Ιούνιος 1999 &  Αντίφωνο 

Στο προηγούμενο τεύχος του Άρδην (18) διάβασα τη συνέντευξη του Στέλιου Ράμφου. Ομολογώ ότι με λύπησε. Με στενοχώρησε. Όχι γιατί διατυπώνει θέσεις με τις οποίες διαφωνώ, αλλά γιατί μεταβάλλεται σε απολογητή της Δύσης, λίγες μόλις μέρες πριν από την έναρξη της γκακστερικής επίθεσης εναντίον της Γιουγκοσλαβίας.

Η παρέμβαση του Στέλιου τα δυο τρία τελευταία χρόνια, όπως αντιπροσωπευτικά συνοψίζεται στη συνέντευξή του, συσκοτίζει πλήρως τη σημερινή πραγματικότητα και επαναλαμβάνει, ως «νέα πρόταση», τον εκδυτικισμό, λες και βρισκόμαστε στον 10ο, τον 12ο, τον 14ο, ή έστω τον 18ο αιώνα. Την πρόταση του Στέλιου οι θεολόγοι θα τη χαρακτήριζαν ανεπιφύλακτα ως νεοβαρλααμισμό.

Μια επαναδιατύπωση της αντιησυχαστικής πλατφόρμας του 14ου αιώνα, χωρίς ουσιαστικές προσθήκες. Από κοινωνικο-ανθρωπολογική άποψη η «πλατφόρμα» αυτή θα μπορούσε να συνοψιστεί στα εξής: Η δύναμη της Δύσης βρίσκεται στην εξατομίκευση. Χάρη στην εξατομίκευση η Δύση και ιδίως η Αμερική, έχει κατακτήσει το μυστικό της αδιάκοπης προόδου. Έχει βεβαίως προβλήματα, αλλά έχει και την ικανότητα να τα λύνει. Αντιθέτως: Εμείς «μείναμε πίσω» γιατί, παρά τις ευκαιρίες που επανειλημμένως μας δόθηκαν (τους αιώνες 10ο, 12ο, 14ο, 18ο), δεν θελήσαμε να εξατομικευτούμε. Αλλά τώρα, με την ένταξή μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, μας δίνεται μια ακόμη ευκαιρία. Ίσως η τελευταία. Αν την αξιοποιήσουμε θα επιβιώσουμε… Παράξενο, αλλά στην πρόταση του Ράμφου ο «εκσυγχρονισμός» μας αποκτά μια «Ορθόδοξη» θεμελίωση!

Στο κείμενο που ακολουθεί θα μιλήσω για το βασικό ζήτημα, ποια είναι η πορεία του σύγχρονου κόσμου, ώστε να φανεί πόσο τη συσκοτίζει ο Στέλιος και στη συνέχεια θα επισημάνω τα κυριότερα θεωρητικά λάθη του.

Τι θα συνέβαινε αν βγαίναμε από το ευρώ;

Απο τον ιστότοπο του "Άρδην"

Συγγραφέας: 

Νικόλας Μπινιάρης

Δημόσιο Χρέος, Ελληνική οικονομία. Αδιέξοδο;

Παρουσιάστηκε πρόσφατα ένα άρθρο του κυρίου Χατζηπέτρου σχετικά με το δημόσιο χρέος και το Μνημόνιο. Επ’ αυτού θα ήθελα να κάνω ορισμένες παρατηρήσεις.

Κατ’ αρχάς οι θετικές: Είναι πολύ εύστοχα τα σχόλια του άρθρου σχετικά με τις απόψεις του ΚΚΕ και ανεξάρτητων οικονομολόγων. Πιο σωστά από όλα, όμως είναι τα σχόλια για τη άμεση σχέση οικονομικής αντιμετώπισης της πτώχευσης της χώρας και εθνικής ασφάλειας. Και τα δύο είναι αλληλένδετα και καθοριστικά για τα συμφέροντα της Ελλάδος.

Έρχομαι τώρα στην ουσία των οικονομικών παρατηρήσεων.

Έχω δημοσιεύσει στο τεύχος 81 του Άρδην μελέτη για το δημόσιο χρέος και το θέμα της άρνησης χρέους. Επίσης στο τεύχος Νοεμβρίου του monthlyreview.gr έχει δημοσιευθεί μακροσκελές άρθρο-ανάλυση του δημοσίου χρέους του καθηγητού Κώστα Μελά και εμού. Στο ίδιο ηλεκτρονικό περιοδικό έχουν δημοσιευθεί άρθρα του καθηγητή Μελά και δικά μου σχετικά με τα νομίσματα, τα ευρωομόλογα, την Ε.Ε. και την οικονομία όσο και για τις διεθνείς οικονομικές εξελίξεις όπως το θέμα του πληθωρισμού και της αύξησης της τιμής των τροφίμων, γεγονός το οποίο είναι μια από τις κύριες αφορμές της εξέγερσης στην Τυνησία, στην Αίγυπτο και αλλού.

Παρατηρώ ως οικονομικός αναλυτής αλλά και ως άνθρωπος της αγοράς τα εξής:

Α. Οι οικονομικές αναλύσεις έχουν κενά σε τεχνικά θέματα γύρω από τη λειτουργία των αγορών, των νομισμάτων και του τραπεζικού συστήματος.

Β. Οι οικονομικές αναλύσεις έχουν μερική ή και ολική άγνοια της λειτουργίας της πραγματικής ελληνικής οικονομίας και της παντελούς αδυναμίας του δημοσίου τομέα να αναλύσει, να σχεδιάσει και να υλοποιήσει προγράμματα με βάση την πραγματική οικονομία, τον ανταγωνισμό και τη γνώση του παγκοσμιοποιημένου καταμερισμού παραγωγής.

ΓΙΑΤΙ ΟΛΟΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΟΦΕΙΛΟΥΝ ΕΥΓΝΩΜΟΣΥΝΗ ΣΤΗΝ ΤΡΟΪΚΑ

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

Ο ελληνικός λαός οφείλει μάλλον ευγνωμοσύνη στην τρόικα και τους εκπροσώπους της. Οι σαφέστατες και ειλικρινείς δηλώσεις τους στις 11.2, περιλαμβανομένου και του ύφους τους, δηλώσεις που τόσο θόρυβο προκάλεσαν, και την υποτιθέμενη «αγανάκτηση» της κυβέρνησης, συνιστούν μείζονα συμβολή στην υπόθεση της αφύπνισης των Ελλήνων πολιτών από τις αυταπάτες τους, αφύπνιση που, με τη σειρά της, συνιστά βασική προϋπόθεση σωτηρίας της χώρας.

Πρέπει να είμαστε ευγνώμονες στην τρόικα γιατί μας εξήγησε με αφοπλιστική σαφήνεια ότι η επόμενη «φάση» του «προγράμματος» είναι η λεηλασία της χώρας, η μετατροπή της σε «Μπανανία». Γιατί επιβεβαίωσε ότι στην κυβέρνηση μπορεί να μην αρέσουν οι «ιδιωτικοποιήσεις», δεν έχει όμως ούτε ένα επιχείρημα όταν μιλάει μαζί της και, από την αρχή μέχρι το τέλος, συμφωνεί και εφαρμόζει. Γιατί, επίσης, αποκάλυψε ότι τις ιδέες αυτές δεν τις φέρνει μόνο εκείνη στην Ελλάδα, αλλά τις ακούει και από όλη την ελληνική (παριστάνουσα) «ελίτ». ‘Εχει παραγίνει με την «κουλτούρα της απάτης», που έχει διαπεράσει όλο το σώμα της εθνικής ζωής και συνιστά κεντρική αιτία και σύμπτωμα της κρίσης. Τους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ που «διαφωνούν» αλλά ψηφίζουν, την αξιωματική αντιπολίτευση που προτείνει, εδώ κι ένα χρόνο, το ίδιο πρόγραμμα λεηλασίας, «καταγγέλλοντας» όμως τον κ. Παπανδρέου ότι δεν διαφωνεί με αυτό! Η καλλιέργεια σκόπιμης σύγχυσης, τα απίστευτα ψέμματα, οι ασυνέπειες και η δημαγωγία, έχουν εξυπηρετήσει επί δεκαετίες την επιβίωση του πολιτικού συστήματος. ‘Όλα όμως έχουν ένα τέλος. Η μόνη πρόβλεψη του Πρωθυπουργού που θα επαληθευθεί στο τέλος είναι το αμίμητο: «θα μας πάρουν όλους με τις πέτρες».

Αποδόμηση – Εθνομηδενισμός

Αναδημοσίευση απο το "Ινφογνώμων πολιτικά"

Η Στρατηγική του Ιστορικού και Πολιτικού Αναθεωρητισμού

Ορισμένα άρθρα του πρόσφατου παρελθόντος αποδεικνύονται εκπληκτικώς προφητικά. Η παρακάτω ανάλυση, δημοσιευμένη προ τριετίας, εξηγεί πολλά από αυτά που η Ελλάδα εισπράττει και βιώνει σήμερα. Ανήκει στον ιστορικό Ηλία Ηλιόπουλο, διδάκτορα του Πανεπιστημίου του Μονάχου και ανήκει στην παραπάνω σπάνια κατηγορία. Το ΕΛ.Κ.Ε.Δ.Α. την αναρτά εκ νέου από το πολύ καλό ''ΑΝΤΙΒΑΡΟ'', θεωρώντας πως αξίζει προσοχής και με την βεβαιότητα πως το άρθρο φέρει ισχυρά στοιχεία διαχρονικών ερμηνειών.

Στην «νέα» στρατηγική-ιδεολογική γραμμή της Νεοταξικής Παγκόσμιας Ηγεμονίας εξέχουσα θέση κατέχει ο ιστορικός Αναθεωρητισμός. Ο εθνομηδενισμός και η αποδόμηση της εθνικής συνείδησης, ταυτότητας και ιστορίας εξυπηρετεί ευθέως την αποσταθεροποίηση και γεωπολιτική αναδιάταξη της Ευρώπης των Εθνών.

Όπως επισημαίναμε ήδη από πολλών ετών, «ένας κρίσιμος αριθμός των δυτικών δεξαμενών σκέψεως έχει ενστερνισθεί την παλαιά και γνωστή θέση ότι τα πολυεθνικά κράτη, όπως εκείνα των Καρολιδών, των Αψβούργων ή των Οσμανιδών, υπήρξαν λειτουργικώτερα από τα διάδοχά τους εθνικά κράτη. Η «λύση» της ανασυστάσεως των παλαιών αυτοκρατοριών, υπό άλλην βεβαίως μορφή, ως οριζουσών συνιστωσών μιας παγκοσμίου τάξεως πραγμάτων, φαίνεται να έχει προκριθεί από πολλού χρόνου, αφ’ ης στιγμής, μάλιστα, η υπερατλαντική Υπερδύναμις ομολογημένα αδυνατεί να επωμίζεται, μόνη αυτή, το υπέρογκο βάρος της περιφρουρήσεως της διεθνούς τάξεως» (Ηλία Ηλιόπουλου, «Από την υπέρβαση της παλαιάς στην χάραξη της νέας διαχωριστικής γραμμής», περιοδικό «Οίστρος», τ. 9/10, Μόναχο, χειμώνας 1995).

Η επιχειρούμενη, όμως, από ορισμένους αναβίωση της αυτοκρατορίας του Καρλομάγνου (ένα νέο «Ράϊχ» – «Ευρωπαϊκός Πυρήνας») ή της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας (επάνοδος της Τουρκίας στην ΝΑ. Ευρώπη, 100 χρόνια μετά την εκδίωξή της το 1913, και ανάδειξή της όχι μόνον σε Περιφερειακή αλλά και σε Ευρωπαϊκή Δύναμη) προαπαιτεί οπωσδήποτε την αποδόμηση και διάλυση των ιστορικά διαμορφωμένων και πολιτικά κυριάρχων Εθνών-Κρατών της Βαλκανικής, μέσω της εθνοπολιτισμικής τους μετάλλαξης – και τον συνακόλουθο εθνοφυλετικό κατακερματισμό τους.

Project Θράκη: Το έγκλημα πλησιάζει στο τέλος του Είμαστε πολύ κοντά στην αποδοχή μίας «ανεξάρτητης Θράκης» από την Ελληνική πλευρά -Μένει απλώς να τεθεί το αίτημα

Project Θράκη: Το έγκλημα πλησιάζει στο τέλος του

Είμαστε πολύ κοντά στην αποδοχή μίας «ανεξάρτητης Θράκης»

 από την Ελληνική πλευρά -Μένει απλώς να τεθεί το αίτημα

          Επί χρόνια γίνεται μία προσπάθεια ανάδειξης του Θρακικού προβλήματος, ενός εθνικού προβλήματος που όσο η Αθήνα αποφεύγει, τόσο αυτό γιγαντώνεται και απειλεί την εσωτερική ειρήνη και ασφάλεια των πολιτών της περιοχής. Επιχειρήσαμε, να αποδώσουμε τον στρατηγικό σχεδιασμό και την γενικότερη παρεμβατικότητα της Τουρκίας στην Θράκη, αναλύσαμε πλείστες όσες περιπτώσεις της μεθοδικής «εργασίας» που έχουν αναλάβει μυστικές υπηρεσίες της γείτονος Τουρκίας προκειμένου να αλλοιώσουν την πραγματικότητα και να «χτίσουν» με υπομονή όλα εκείνα τα απαραίτητα «δομικά στοιχεία» που μπορούν να στοιχειοθετήσουν σοβαρότατο πρόβλημα για τον χαρακτηρισμό της Ελληνικότητας της περιοχής.

         Πολιτική ανικανότητα και αδικαιολόγητη δουλικότητα σε παροτρύνσεις ξένων.
Εγκληματικά λάθη πολιτικών, ανυπαρξία εθνικού στρατηγικού σχεδιασμού, εξυπηρετήσεις στα πλαίσια του ΝΑΤΟ και των καλών ελληνοτουρκικών σχέσεων, αλλά κυρίως η αδυναμία της Αθήνας να κατανοήσει την ευθύνη της προς την περιφέρεια, οδηγεί σήμερα τη Θράκη (και όχι μόνο) στις διαθέσεις εκείνων που σχεδίασαν, οργάνωσαν και εκτέλεσαν ένα μακρόχρονο σχέδιο πολιορκίας και άλωσης ελληνικών περιοχών.

            Στη συνέχεια θα προσπαθήσουμε, όσο πιο σύντομα γίνεται, να αποδείξουμε πως πλησιάζει πολύ επικίνδυνα η στιγμή εκείνη κατά την οποία ο Ελληνισμός θα τεθεί μπροστά σε τεράστια εκβιαστικά διλήμματα ως προς την Θράκη, αλλά και ως προς το Αιγαίο. Εγνωσμένης αξίας ορυκτού πλούτου, η Θράκη, έχει ουσιαστικά παραδοθεί και λείπουν οι... υπογραφές για την δημιουργία μίας - εντός της Ελλάδος- περιοχής που θα λειτουργεί ως μόνιμο αγκάθι και με μεγάλους κινδύνους να μετατραπεί σε μία άτυπα κατεχόμενη από την Τουρκία περιοχή. Ζητάμε τον σεβασμό, την κατανόηση, την βοήθεια αλλά και την προσοχή όλων εκείνων των Ελλήνων που ενδιαφέρονται να αναδειχθεί το πραγματικό πρόβλημα της Θράκης. Ευελπιστούμε πως αυτή η προσπάθεια που καταβάλλουμε θα τύχει του δέοντος σεβασμού και της προσοχής που της αξίζει...

Γλωσσάρι για την κοσμοσυστημική γνωσιολογία

(από το βιβλίο του Γ.Κοντογιώργη, Η ελληνική δημοκρατία του Ρήγα Βελεστινλή, Εκδ. Παρουσία, Αθήνα, 2008, σελ. 267-273)

Ανθρωποκεντρικό κοσμοσύστημα: απαντάται συγκροτημένο στη μικρή κλίμακα και στη μεγάλη κλίμακα.

Το ανθρωποκεντρικό ή ελληνικό κοσμοσύστημα μικρής κλίμακας έχει ως υπόβαθρο το φυσικό επικοινωνιακό περιβάλλον, ως θεμελιώδη κοινωνία την πόλη ενώ διαθέτει περιορισμένο γεωγραφικό βάθος. Το αποκαλώ επίσης ελληνικό, διότι συγκροτήθηκε από τον ελληνισμό, ο οποίος διατήρησε την ανθρωποκεντρική του ηγεσία έως το τέλος, παρόλον ότι εντάχθηκαν κατά καιρούς σ’αυτό και άλλοι λαοί, ορισμένοι από τους οποίους μάλιστα το ηγεμόνευσαν εν όλω ή εν μέρει. Το ελληνικό ή ανθρωποκεντρικό κοσμοσύστημα μικρής κλίμακας διένυσε μια ολοκληρωμένη εξελικτική διαδρομή, η οποία διακρίνεται σε δυο φάσεις: την κρατοκεντρική και την οικουμενική.

Το ανθρωποκεντρικό (ή εθνοκεντρικό) κοσμοσύστημα μεγάλης κλίμακας, προήλθε από τη μετακένωση των παραμέτρων του ανθρωποκεντρικού κοσμοσυστήματος μικρής κλίμακας στην ευρωπαϊκή δεσποτεία. Η ανασύνταξη του ανθρωποκεντρικού κοσμοσυστήματος στη βάση της μεγάλης κλίμακας επέτρεψε σ’αυτό να επιβληθεί στο σύνολο του πλανήτη. Η φάση που διέρχεται σήμερα είναι η πρωτο-ανθρωποκεντρική, εδράζεται δηλαδή στην βασική, την ατομική ελευθερία. Εξού και είναι επίσης κρατοκεντρικά συντεταγμένο.

Ανθρωποκεντρισμός: Ορίζει τις κοινωνίες που συγκροτούνται με υπόβαθρο την ελευθερία.

Αντιπροσώπευση: Το πολιτικό σύστημα μοιράζεται μεταξύ της κοινωνίας των πολιτών που, συγκροτημένη σε δήμο, αναλαμβάνει την ιδιότητα του εντολέα και της πολιτικής εξουσίας, που κατέχει την ιδιότητα του εντολοδόχου.