Από το οπισθόφυλλο:"Στο βιβλίο αυτό επιχειρείται μία νέα προσέγγιση τού ελληνισμού και μαζί της η ανασυγκρότηση του γνωσιολογικού και μεθοδολογικού υπόβαθρου των κοινωνικών επιστημών.
Η θεμελιώδης υπόθεση ότι ο Ελληνισμός αποτελεί, καταρχήν, το ταυτολογικό ισοδύναμο του ανθρωποκεντρικού κοσμοσυστήματος μικρής κλίμακος (της πόλης) ανοίγει διάπλατα το δρόμο σε απαντήσεις σχετικά με τη φύση του, τις τυπολογικές σταθερές και μεταβλητές της ιστορικής του διαδρομής. Το ελληνικό κοσμοσύστημα δεσπόζει, με τον ένα ή τόν άλλο τρόπο, έως τις παρυφές του 20ου αιώνα.
Η κοσμοσυστημική ανάγνωση τού Ελληνισμού προβάλλει ως μία αναιρετική πρόταση στις νεοτερικές βεβαιότητες για την ιστορία και γενικότερα, για τις κοινωνικές επιστήμες. Κεντρικές έννοιες, όπως εκείνες της πολιτικής, της οικονομίας, της εργασίας, του κεφαλαίου, της ιδιοκτησίας, της ταυτότητας, του έθνους, της ελευθερίας, της ισότητας, της δικαιοσύνης, τού νόμου, του πολίτη, του κοινωνικού και πολιτικού συστήματος και της τυπολογίας του, του δια-κρατικού ή ορθότερα, του κρατοκεντρικού περιβάλλοντος, της οικουμένης και κοσμόπολης, της εξέλιξης και της περιοδολόγησης της ιστορίας καί πάμπολλες άλλες, ορίζονται εκ νέου, μέ γνώμονα τη συγκριτική συνάντηση του ανθρωποκεντρικού κοσμοσυστήματος μεγάλης κλίμακας (του κράτους-έθνους) πού βιώνει η εποχή μας με το ελληνικό ανθρωποκεντρικό παράδειγμα, με όρους αναλογίας.
Η συνεξέταση των δύο αυτών ανθρωποκεντρικών παραδειγμάτων εγείρει αναπόφευκτα το ερώτημα της αντιστοιχίας των φάσεων τους.
Ο συγγραφέας συμπεραίνει ότι η νεοτερικότητα είναι μία απλώς πρώιμη ανθρωποκεντρική φάση, εν αντιθέσει με τό ομόλογο ελληνικό πού αποδίδει ένα ολοκληρωμένο πανόραμα ανθρωποκεντρικής εξέλιξης"
(οι έγχρωμες υπογραμμίσεις είναι δικές μου).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου