"ΝΥΝ...ΑΙΩΡΟΥΜΑΙ". Θουκυδίδης Αρχέτυπος, Τού Κώστα Ζουράρι

Το βιβλίο αυτό ήταν για μένα μια ευχάριστη έκπληξη.
Σ' αυτό, ο Κ.Ζουράρις, προτείνει μία διαφορετική ανάγνωση τού Θουκυδίδη.
Διαφορετική από αυτήν των Δυτικών και Δυτικότροπων μελετητών του.
Αυτοί, θεωρεί, όντας γαλουχημένοι με έναν μανιχαϊστικό, προτεσταντικό τρόπο σκέψης, ψάχνουν στις λέξεις και στις φράσεις τού Θουκυδίδη νοήματα και αποφάνσεις καθαρές, απόλυτες, όπου το Α είναι Α και σε καμιά περίπτωση Β.
Κι, όμως, θεωρεί ο Ζουράρις, οι λέξεις τού Θουκυδίδη, είναι πολλές φορές ασαφείς, προσπαθώντας να αποδώσουν την ίδια την αμφιβολία του για τα γεγονότα πού εξιστορεί, αμφιβολία πού απορρέει από την σύνθετη και αντιφατική φύση των εννοιών πού οι λέξεις προσπαθούν να αποδώσουν
Διότι, ο Θουκυδίδης, αναγνωρίζει , πώς οι πολλές παράμετροι πού καθορίζουν την πιστότητα μιάς εξιστόρησης, αναγκαστικά περιορίζουν την ακρίβειά της:
1. Η επιχειρηματολογία των δύο αντιμαχόμενων στρατοπέδων, των Αθηναίων και των Πελοπονησίων, πριν από το γεγονός, πχ μία μάχη.
2. Το ίδιο το γεγονός της σύγκρουσης.
3. Η εξιστόρηση της κάθε πλευράς για το συντελεσθέν γεγονός, πού πάντα τείνει να δικαιώσει την εξιστορούσα πλευρά.
4. Η άποψη τού συγγραφέα για τα πριν, τα μετά και για το ίδιο τό γεγονός.
Ο Θουκιδίδης ομολογεί πώς η εξιστόρηση του δεν μπορεί παρά να τείνει προς την απόδοση της αλήθειας (του), αλλά πώς υπάρχει μεγάλο περιθώριο σφάλματος...
Ε, αυτήν την αιώρηση, την φασματική απόδοση γεγονότων, δεν μπορεί να την αποδεχθεί το μυαλό τού ανθρώπου πού έχει μάθει να πνίγει την συνθετότητα τού κόσμου μέσα στην απολυτότητα των λέξεων και των εννοιών.
Η Θεώρηση τού Ζουράρι και τού Θουκυδίδη, οδηγεί στην αντιμετώπιση των ανθρώπων με επιείκεια.
Οι άνθρωποι είναι σύνθετοι, καλοί και κακοί στην συσκευασία τού ενός, άγγελοι και διάβολοι μαζί, συναμφότεροι, όπως λέει ο Ζουράρις
Έχει κάποιο δίκαιο και ο Κρέοντας και η Αντιγόνη..
Γλώσσα ρέουσα, γλαφυρή.
Κείμενο άκρως ευδιάβαστο και κατανοητό.
Ο Ζουράρις, είναι δάσκαλος, με όλη την σημασία της λέξεως..