Στις σχέσεις της με τη Δύση, η χώρα μας υπάγεται σ’ ένα πολύπλοκο πλέγμα εξαρτήσεων. Εξαιτίας της γεωπολιτικής της θέσης, εντάσσεται στην ευρωατλαντική σφαίρα επιρροής, ενώ οικονομικά –αν εξαιρέσουμε τη ναυτιλία–, έχει πυκνότερες σχέσεις με το Δυτικό τμήμα της ηπειρωτικής Ευρώπης και γι’ αυτό πάντοτε η παρουσία του γερμανικού και του γαλλικού κεφαλαίου ήταν ισχυρή στην χώρα μας. Αυτές οι διαχρονικές σχέσεις επιτάθηκαν κατά την περίοδο της παγκοσμιοποίησης. Αφ’ ενός η Ελλάδα προσδέθηκε ολοκληρωτικά στο άρμα της αμερικανικής αυτοκρατορίας, και ταυτόχρονα, δια της ένταξής μας στην ευρωζώνη, ολοκληρώθηκε η παρασιτική ενσωμάτωσή μας στον δυτικο-ευρωπαϊκό οικονομικό άξονα.
Η τελευταία, υπήρξε καταστροφική για την ελληνική οικονομία. Η αποδοχή του ευρώ και η ένταξη μας στον σκληρό πυρήνα της ευρωζώνης, διέλυσε την ισχνή παραγωγική βάση που διαθέταμε, και εκτίναξε τα εμπορικά μας ελλείμματα έναντι των ευρωπαϊκών βιομηχανικών κολοσσών, ιδιαίτερα της Γερμανίας. Χιλιάδες γερμανικά προϊόντα, από ψυγεία και τηλέφωνα, μέχρι αυτοκίνητα κυριάρχησαν στις ελληνικές αγορές εκτοπίζοντας τα ελληνικά. Και πολλά δισεκατομμύρια ελληνικών ευρώ, σίγουρα πολύ περισσότερα από αυτά που έφτασαν στη χώρα μας ως ευρωπαϊκά πακέτα, πραγματοποίησαν την αντίθετη κατεύθυνση, στηρίζοντας την ανάκαμψη της γερμανικής οικονομίας έπειτα από το σοκ της επανένωσης. Έτσι αν η Ελλάδα έχει καθαρά έσοδα από την Ευρωπαϊκή Ένωση 2,5 δισεκατομμύρια ευρώ (διότι από τα 5 περ. δις. που εισπράττει τα 2,5 είναι συνεισφορές της Ελλάδας στο Ευρωπαϊκό Ταμείο) το εμπορικό της Έλλειμμα με τις χώρες της Ένωσης έφτασε τα 30 δις. ευρώ το 2008 και με τη Γερμανία μόνο τα 5 δισεκ. ευρώ. Ταυτόχρονα, όπως περίτρανα αποδείχθηκε στην υπόθεση της Ζήμενς, ο γερμανικός παράγοντας ενεπλάκη βαθιά στους μηχανισμούς της διαφθοράς που στήθηκαν κατά την κυριαρχία του εκσυγχρονισμού του «Γερμανού» Σημίτη, και συνεχίστηκαν κατά την διακυβέρνηση της ΝΔ.
Όσο το ότι οι Ευρωπαίοι «μας πλήρωναν», κι ότι εμείς τα «φάγαμε», όπως μας κατηγορούν, και που εύκολα αναπαράγουν διάφορα παγαλάκια των ΜΜΕ ή γερμανοτραφείς πολιτικοί – ο «φίλος» της Ζημενς, Κυριάκος Μητσοτάκης, θα έπρεπε να ντρέπεται να υπερασπίζεται τη Γερμανία– η αλήθεια είναι ότι τα μόνα χρήματα που φαγώθηκαν ήταν αυτά του ελληνικού λαού, κι ότι οι Ευρωπαίοι τόσα χρόνια τελούσαν σε συνεργία με τις ελληνικές ελίτ στη λεηλασία και την απομύζηση του τόπου. (Βλέπε τον έλεγχο του αεροδρομίου της Αθήνας, τον ΟΤΕ, κ.λπ.). Αλήθεια που κρύβεται ο «Γερμανός» Σημίτης;
Και όλα αυτά ενώ ταυτόχρονα η Γερμανία αρνείται να αναλάβει τα χρέη που έχει απέναντι στη χώρα μας, για την Κατοχή του ’41-’44 και τη συστηματική λεηλασία στην οποία την είχε τότε υποβάλει. Η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα της Ευρώπης που δεν έχει εισπράξει ούτε τις πολεμικές αποζημιώσεις για τις καταστροφές των ναζί στη διάρκεια της Κατοχής, ούτε καν της επεστράφη το αναγκαστικό δάνειο που της επέβαλαν οι Γερμανοί κατακτητές. Και αυτά τα χρήματα σε σημερινά ποσά ξεπερνούν τα 50 δισεκατομμύρια ευρώ.
Σήμερα, η Ελλάδα σύρεται ενώπιον ενός άτυπου ευρωπαϊκού δικαστηρίου, κατηγορούμενη ότι παραποιούσε τα δημοσιονομικά της στοιχεία, αλλά και για το ότι κατασπατάλησε τους ευρωπαϊκούς πόρους στην φαυλότητα της διαφθοράς. Βεβαίως, και οι ελληνικές κυβερνήσεις φέρουν εγκληματικές ευθύνες για την δεινή κατάσταση στην οποία έχουμε περιέλθει. Αλλά η «δημιουργική λογιστική» είναι μια ευρέως διαδεδομένη πρακτική στα πλαίσια της παγκοσμιοποίησης και του νεοφιλελευθερισμού (π.χ. βλέπε τον αμερικανικό κολοσσό της Ένρον και της αλχημίες της ίδιας της Γερμανίας για να πραγματοποιήσει την ενσωμάτωση της Ανατολικής Γερμανίας ). Κι η Ελλάδα σύρεται κατηγορούμενη ότι την εφάρμοσε, μόνο και μόνο γιατί το ανύπαρκτο διεθνές της κύρος την κάνει ιδανική για τον ρόλο του αποδιοπομπαίου τράγου και γιατί κυβερνάται από κυβερνήσεις ανικάνων, και μαθητευόμενων μάγων της συφοράς.
Η στρατηγική των Γερμανών κυβερνητικών υπευθύνων, και όχι μόνον του Τύπου, να στοχοποιούν την Ελλάδα, τη στιγμή που της επιτίθονταν οι κερδοσκόποι, και το κόστος δανεισμού ανέβαινε κατακόρυφα, καθιστά υπεύθυνη τη Γερμανία σε μεγάλο βαθμό για τον οικονομικό στραγγαλισμό της Ελλάδας και ιδιαίτερα των λαϊκών στρωμάτων. Και είναι προφανές πως επιλέχτηκε από τους Γερμανούς ως ο αποδιοπομπαίος τράγος της Ένωσης, διότι στην πραγματικότητα η οικονομική κατάσταση πολλών άλλων χωρών είναι ακόμα χειρότερη από εκείνη της Ελλάδας, – βλέπε την Αγγλία, την Ισπανία κ.λπ.. Η Γερμανία επιθυμεί την εκδίωξη της Ελλάδας από την ευρωζώνη, ώστε σε αυτήν να απομείνει μόνο ένας σκληρός δυτικοευρωπαϊκός πυρήνας, και η οποία, στις συνθήκες της σημερινής κρίσης, θα οδηγήσει σε μια δραματική υποτίμηση του ελληνικού βιοτικού επιπέδου. Ή στη χειρότερη περίπτωση σε μια εκ προοιμίου υποβάθμιση του βιοτικού επιπέδου του ελληνικού λαού με δρακόντεια μέτρα στο 30% τουλάχιστον του σημερινού του εισοδήματος. Έτσι και η ένταξη στην ευρωζώνη προκάλεσε συρρίκνωση της παραγωγής και ακρίβεια και η πιθανή έξοδος από αυτή, στις σημερινές συνθήκες θα αποβεί εξ ίσου καταστροφική. Και βέβαια οι Αγγλοαμερικανοί περιμένουν με ανοικτές αγκάλες –βλέπε την «προσφορά»-τελεσίγραφο Ομπάμα– τον «Αμερικανοδανό» πρωθυπουργό, για να παραδώσουν την Ελλάδα ακόμα πιο εύκολα στα χέρια της νέο-οθωμανικής Τουρκίας.
Δηλαδή οι Γερμανοί δεν βρίσκονται σε αντίθεση με τους Αμερικανούς γύρω από την Ελλάδα, όπως πιστεύουν ορισμένοι φαντασιόπληκτοι, αλλά έχουν την ίδια στρατηγική μαζί τους, ο καθένας με βάση τα δικά του συμφέροντα, την παράδοση της Ελλάδας στο ΔΝΤ, που εξάλλου η ίδια η Γερμανία έβαλε ήδη από τον παράθυρο στην «επιτήρηση» της ελληνικής οικονομίας. Το ίδιο εξ άλλου είχαν κάνει και με τη Γιουγκοσλαβία και στο Σχέδιο Ανάν , κ.λπ.
Πρόκειται επομένως για μια ιταμή και αισχρή επίθεση, που δημιουργεί βαθύτατα ανθελληνικά αντανακλαστικά στη γερμανική κοινή γνώμη – που εξ άλλου από εθνική παράδοση ρέπει εύκολα προς την υστερία και την στοχοποίηση αποδιοπομπαίων τράγων. Αρκεί να θυμηθούμε την στοχοποίηση των Εβραίων ή πιο πρόσφατα την αντιτρομοκρατική υστερία με τη RAF, μια οργάνωση μερικών δεκάδων ατόμων και την οικοδόμηση των λευκών κελιών και της κρατικής τρομοκρατίας, ή τέλος την αντισερβική υστερία των Κον Μπεντίτ και Φίσερ πριν από μόλις μία δεκαετία. Τώρα τους «Σέρβους σφαγείς» θα τους αντικαταστήσουν οι «Έλληνες τεμπέληδες»;
Το πρόβλημα της χώρας είναι ότι έχει γίνει ένα πεδίο που ασκούνται ποικιλώνυμοι ξένοι φαντάροι. Το πρόβλημα της χώρας είναι ο παρασιτισμός της, που υποσκάπτει οποιοδήποτε ψήγμα ανεξάρτητης και δίκαιης για το λαό ανάκαμψης από την κρίση. Και πάνω απ’ όλα, το πρόβλημα του λαού μας είναι ότι έχει στο σβέρκο του τις πιο εξωνημένες και εκφυλισμένες άρχουσες τάξεις, οι οποίες είναι έτοιμες, κυριολεκτικά για φραγκοδίφραγκα, να ξεπουληθούν σε οποιοδήποτε αφεντικό, νεο-οθωμανικό, αμερικάνικο ή τευτονικό.
Την αποφασιστική ευθύνη φέρουν οι ψευδο-ελίτ και η κυβέρνηση της χώρας μας, μαζί τους όμως και η γερμανοκίνητη Ε.Ε. που τους ελέγχει.
Γι’ αυτό και η σημερινή διαμαρτυρία μας στρέφεται
ενάντια στους πάτρωνες του παρασιτισμού μας.
ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΓΕΡΜΑΝΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ «ΚΑΤΟΧΗ»
ΝΑ ΑΠΟΔΟΘΟΥΝ ΑΜΕΣΑ ΟΙ ΓΕΡΜΑΝΙΚΕΣ ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΕΙΣ
ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΚΑΙ ΑΝΤΙΛΑΪΚΗ ΕΠΙΤΗΡΗΣΗ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΚΕΡΔΟΣΚΟΠΩΝ
ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΟΥΝ ΟΙ ΠΑΡΑΣΙΤΙΚΕΣ ΕΛΙΤ
26 Φεβρουαρίου 2010 Περιοδικό ΑΡΔΗΝ, εφημερίδα ΡΗΞΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου